Ik trok richting het zuiden en bezocht Karnataka. Daniëlle trok richting het noordoosten om Calcutta te bezoeken. Tijdens mijn verblijf kreeg ik de kans om met de mensen ter plaatse te praten over hoe alles in zijn werk gaat en waar er nog nood is. Tegelijkertijd maakte ik kennis met de vele kindjes die dankzij jullie naar school kunnen gaan.
We weten uiteraard allemaal wat een fantastisch warm land India is – letterlijk en figuurlijk, maar ik werd overweldigd door lieve kinderen, enthousiaste medewerkers en dankbare ouders.
In totaal ging ik op bezoek in India in zes instituten (home nummer: 84 – 96 – 295 – 378 – 404 – 497) in de regio van Mangalore en Honovar.
Bij elk bezoek stond een uitgebreid welkomstcomité klaar en waren de kinderen in blije verwachting. Op sommige momenten voelde het alsof ik de sint was die langskwam. Er waren fanfares, zingende kinderen, bloemenkransen en zegeningen.
Dansen voor het milieu
In elke school hadden de kinderen ook een dans en toneelstuk voorbereid. Het was fantastisch om te zien hoeveel talent de kinderen hebben en hoe ze al van jonge leeftijd worden uitgedaagd om uit te blinken.
In elke school waar ik was, zat het thema milieu in de toneelstukken. In India is dit een belangrijk thema. Het land werd al meerder malen getroffen door de effecten van klimaatsverandering en daarnaast vechten ze ook tegen allerhande vervuiling. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om constant in zoveel smog te leven.
Sister Joel vertelde me dat de kinderen zelf veel moeite steken in het opstarten van projecten om klimaatsverandering tegen te gaan en het milieu te helpen. Ik sprak met enkele van hen die een fantastisch recyclage initiatief hadden opgestart. Wanneer ik hen vertelde dat kinderen in België niet naar school gingen om te protesteren, vonden ze dat wel een goed idee. Het leverde me wel een boze blik van Sister Joel op.
Iedereen op de foto
Wat me opviel tijdens mijn bezoek in India, was het enthousiasme van de kinderen wanneer ze me zagen. Ik werd letterlijk overstelpt, want ze wilden allemaal een hand. Sommige kinderen hadden bloemen voor me mee en andere zelfs een geschenkje. En iedereen wilde met me op de foto. In sommige scholen ben ik met wel meer dan 80 kinderen op de foto gegaan en het was stuk voor stuk fantastisch om ze allemaal te mogen ontmoeten.
Ook het concept van selfies is in India heel populair. Veel van de oudere kinderen wilden graag een selfie met mij, wat ik met veel plezier deed. Nu weet ik hoe celebrities zich voelen. Op de grootste school vroegen ze me om een paar woorden te komen zeggen op het podium. Toen ik daar stond dacht ik: laten we eens iets leuks doen en een selfie nemen. De kinderen zaten allemaal mooie geordend op deftige rijtjes. Wanneer ik mijn plan had uitgelegd, sprongen ze plots allemaal recht en liepen richting podium. Erna was het bijna onmogelijk om de kinderen terug bedaard te krijgen en mooi terug op hun plek te doen zitten. Oeps!
Nog allemaal netjes op een rijtje Een selfie nemen En dan een beetje chaos
Uiteindelijk waren de foto’s en selfies de perfecte manier om de kinderen wat beter te leren kennen. Stuk voor stuk wilden ze dat ik aan hun sponsors liet weten hoe dankbaar ze zijn. Die dankbaarheid is voor jullie en ik heb ze vanuit India met een vol hart naar België gedragen.
Ongelijkheid en oneerlijkheid
Hoewel India een prachtig land is, blijft er ontzettend veel ongelijkheid. Zeker ten opzichte van meisjes en vrouwen. Als westerse vrouw word je plots geconfronteerd met praktijken die je je niet meer kan voortellen. Zo worden mannen en vrouwen op de luchthaven gescheiden om door de controle te gaan. Ook op straat valt het onmiddellijk op dat er veel meer mannen zijn dan vrouwen en in de hotels zijn er geen vrouwelijke hotelgasten te bespeuren. Het is moeilijk om je nog zoveel ongelijkheid voor te stellen. De ongelijkheid is soms subtiel en je voelt dat de meeste vrouwen dit gewoon aanvaarden. Daarom is het zo belangrijk dat we blijven inzetten op onderwijs. Het is de enige manier om ervoor te zorgen dat vrouwen onafhankelijk kunnen zijn, kunnen werken in dezelfde jobs als en dezelfde rechten krijgen.
Naast de duidelijk ongelijkheid tussen mannen en vrouwen is er nog een diep gewortelde ongelijkheid die minder zichtbaar is. Hoewel de regering probeert om het kastenstelsel in India af te schaffen is het nog steeds een probleem. Hierdoor blijft het moeilijk voor bepaalde bevolkingsgroepen om uit de armoede te geraken. Onderwijs lijkt de enige manier om het kastensysteem te kunnen overstijgen.
Het is waar dat er in India positieve vooruitgang bezig is, alleen is het niet genoeg. Op sommige plekken lijkt de klimaatsverandering de kloof tussen arm en rijk nog groter te maken. Meer dan ooit hebben kinderen onze hulp nodig. Waar de toekomst van kinderen vroeger enkel bedreigd werd door armoede, is helaas de impact van de klimaatsverandering een bijkomende bedreiging geworden.
Mijn bezoek in India was er een om in te kaderen!
Wil je de kinderen die Lana en Daniëlle een bezoek brachten steunen?